De titel doet me denken aan de boodschap van Andrew Keene: dat we voor onze kennisontwikkelng moeten vertrouwen op de experts, niet op de wisdom of the crowd. Hij haalt het Google-effect aan zoals dat op Columbia univeristy is aangetoond. Het idee daarvan is dat je vertrouwt op anderen voor specifieke informatie: ‘oh.. if its a name thing, I always ask my wife’. Je hebt in de tijd leren vertrouwen op bepaalde kennisbronnen. En zo vertrouwen we op bv. Google voor AL onze kennis. Tsja, daar ziet wat in. En dat betekent wat voor het onderwijs. Ik denk nu: ja, verandering.. so what, is dit slecht?
Hij gaat over op Google, Enggram oid: the boogle-book corpus. Google is bezig boeken te digitaliseren: en dat gaat over heeeeel veel boeken. En, breder, door alles te digitaliseren, is alles te herleiden. Maar daarmee kun je ook controle hebben, als je bij de knoppen zit, door bv. bepaalde informatie weglaten. Vroeger noemden we dat propaganda.
We leunen nu op wikipedia. En dat is een heel democratisch systeem: heel anders dat Google dus. Maar ook daar gaan dingen mis. Hij illustreert dat aan het verhaal over het aantal doden dat in de Irak-oorlog vielen per dag. Hij hield dat toen heel nauwgezet bij. Hij had in die oorlog toegang tot databases gekregen met exacte en betrouwbare informatie. En die informatie heeft hij naderhand in een artikel gebruikt. Vervolgens heeft hij in een relevante wikipedia gewezen op het bestaan van zijn artikel met best belangrijke data, dat hij daar en daar had gepubliceerd. Het werd niet opgemerkt! Terwijl dat belangrijke en objectieve informatie betrof die nauw verwant was aan het onderwerp. Inderdaad, tot zover de weging door een democratisch systeem… niet zo valide en betrouwbaar. Het blijft goed opletten dus, en onderstreept het belang van het zelf kunnen beschikken over een solide kennisbasis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten