Haring noemt zichzelf een volksfilosoof, een verhalenverteller die kwartjes doorgeeft in de hoop dat ze vallen.
De eerste reflectie, de meest optimistische van de drie, in de vorm van een anekdote. Haring moest een interview geven bij radiozender Lijn 5, een hiphop-zendder. Hij voelde zich er steeds ongemakkelijker onder toen hij wachtte op zijn beurt, want het leek hem dat de radiopresentator geen bal verstand had van de inhoud van zijn boekje. Wat schetst zijn verbazing dat de radiopresentator, die het gesprek leidde van de hoed en de rand leek te weten. Naderhand bleek dat deze man zich via achterflap, een bondige Youtube-filmpje en een samenvatting van een internetartikel een beeld had gevormd. Een bijzondere leerstrategie vond Haring. Op basis van die observatie houdt hij de zaal voor dat het fragmentarische, grillige, terloopse leren een vlucht gaat nemen, en dat de ICT dat leerproces ondersteunt. Willen we dat? Op basis van deze en andere observaties voorspelt Haring dat ICT-systemen ons gaan helpen dat we losse brokjes informatie creëren, en dat ICT-systemen die verspreiden. Informatie op je computer hoef je ook niet meer te ordenen: dat doen computers voor je. Althans, die zoeken het snel terug. Terugzoeken gaat sneller dan ordenen en structureren.
De tweede reflectie, een negatieve. Haring vertelt een mooi verhaal met moraal: je komt soms tot creatieve unieke dingen, juist zonder kennis te nemen van de ideeën van anderen. Dit is in overeenstemming met de evolutietheorie: unieke dieren leven op afgesloten plekken. Contacten leiden tot minder soorten. Dus… door goed naar elkaar te luisteren neemt de rijkheid aan ideeën af.
Derde reflectie, een hoopvolle. Kinderen krijgen nu in het onderwijs het beeld dat ze computers moeten leren bedienen, niet om computers te gebruiken. En dat laatste is zoveel prettiger: dat jij de computer leert om precies dat te doen wat jij wilt. Jonge mensen kunnen ICT goed inschakelen om onderzoek te doen. Hij illustreert dit aan de hand van de onderzoeksvraag: houden kinderen van de Kerstman. Dat is ook op te lossen door foto’s van kinderen die op schoot bij de kerstman zitten, zoals je die in FLickr kunt vinden, te analyseren. Een mooi voorbeeld van hoe je bestaande data kunt gebruiken. Daar hoef je niet heel slim voor te zijn, of te hebben doorgeleerd: je gebruikt wat er al beschikbaar is op een creatieve manier.
Samenvattend:
- Fragmentarisch en grillig leren gaat – straks – ondersteund worden door ICT.
- De vrees dat de ideeënrijkdom van de mensen afneemt omdat er veel contact is.
- De hoop dat men ICT, op een creatieve manier, onderzoek gaat ondersteunen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten