Wat is de toegevoegde waarde van 3D? Het antwoord: synchrone communicatie met sprekers uit andere landen, gebruik van meerdere zintuiglijke kanalen (visueel, mondeling, schriftelijk), heel geschikt voor multidisciplinaire aanpak, dat je ‘emerged’ bent (dat het voelt dat je er bent), dat je als docent zelf een plek en een sfeer kunt scheppen. En het heeft praktische voordelen als het verminderen van reiskosten, het verlagen van de toegang tot onderwijs. Dat klinkt allemaal heel goed.
Toch is het niet zo dat iedereen er meteen inspringt. Begrijpelijk want je hebt een forse leercurve om je te kunnen bewegen in een virtuele wereld (VW), en er zijn nogal eens wat technische barrières. Ook helpt niet mee dat de hele beeldvorming t.o.v. onderwijs in een VW niet heel positief is.
Koenraad heeft een mooi overzicht van lopende projecten (op papier) en geeft ons een samenvatting van belangrijke uitkomsten. Hij zegt daarover dat deze projecten veel uitstralen, maar toch kleinschalig zijn; samenwerking speelt een grote rol waarbij communicatie (talen) een uitdaging is; veel projecten spelen zich af in Second Life en enkele vooruitstrevende projecten gebruiken OpenSim dat veiliger is.
Jauregi gaat verder met het verhaal en zoomt in op het NIFLAR-project, wat gaat over taalonderwijs. Ze experimenteren met het videoconferencingsysteem van adobe connect (in Surfgroepen), en met Second Life. We krijgen er een leuk filmpje van te zien waar je studenten in Second Life ziet communiceren rond een situatie (een hotelkamer die niet deugt: er moet het een en ander worden verbeterd aan die kamer). De studenten moeten spontaan reageren, en op elkaar reageren: heel veel taalinteracties. De 430 studenten (!) zijn er zelf heel positief over. Voor opleiders is de uitdaging om er goede taken voor te ontwerpen: een geheel nieuwe tak van sport. In het project zijn er 60 van dergelijke taken ontwerpen.
Wat is nu de toegevoegde waarde? Wat is er geleerd? Studenten zelf vinden het geweldig (reactienvieau), omdat ze onder meer met native speakers in contact komen. Ze denken zelf dat ze er – meer – van hebben geleerd. Het leereffect is vergelijkbaar met een ‘gewone’ cursus (maar ze hebben dan ook hele goede gewone cursussen aldus Jauregi), maar de leerwinst is voor de Second Life-groep iets hoger. Ook hebben ze de interacties geanalyseerd. Bij Second Life bleek het om heel dynamische interacties te gaan. Als afsluiter meldt Koenraad dat er een SIG is over dit onderwerp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten